نقش و نگار پته

زیبایی و ظرافت و جذابیت پته بیشتر به دلیل نقوش و نگارهای استفاده شده در آن است. پته به عنوان یک اثر هنری سال های زیادی است که توسط هنرمندان شهرهای مختلف ایران و به خصوص کرمان از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود و نقش و نگارهای استفاده شده در آن هم سینه به سینه منتقل می گردند. وسایل مورد نیاز برای دوخت پته عمده ترین نقشی که در این اثر هنری مورد استفاده قرار می گیرد، درخت زندگی یا بته جقه است. از همان زمان های دور تعبیر هنرمندان و علاقمند به پته متفاوت بوده و برخی آن را شعله های آتش و برخی دیگر تمثیلی از گلابی و بادام می دانستند.


در سال های اخیر با توجه به تحقیقاتی که روی این نقش و نگارها صورت گرفته آن را چیزی شبیه به یک گیاه هندی دانسته که در گذشته وارد ایران شده است. اما به نظر می رسد همه این فرضیات در مورد نقش و نگارهای سلسله دوزی چندان درست نیست و بته طراحی شده در پته در واقع سرو است که دقیقا برعکس از ایران به هندوستان رفته است.

نقش و نگارها در پته

1-نقش اصلی در پته یک ترنج بازو بندی است که با یک حاشیه پهن و با طرح بازو بند احاطه شده است. طراحی پته در ادامه این طرح با چند رده گل و بته به سمت خارج تکمیل می گردد و تمام حاشیه به همین شکل پر می شود.
2-نقش درختی در سلسله دوزی به نقشی گفته می شود که شاخه هایی با پیچش به سمت ساقه دارند. در بالای شاخه یک محراب طراحی شده است که این نقش و نگارها هم در یک قاب با چند رده بند قرار دارند.


3-سومین نقش در پته نقش سروی طاووسی است. این نقوش به شکلی طراحی می شود که یک سرو بزرگ در وسط قرار داشته و این سرو را با شکل بته و جقه طراحی کرده اند. در پایین این سرو دو سرو کوچک به همراه تعداد مرغ و پرنده دیده می شود.


علاقه بسیار زیاد مردم ایران به طراحی و نقاشی و همچنین ذوق و استعداد زیاد در آنها باعث شد، نقوش در پته به میزان زیادی متنوع و متغیر باشد. در هر دوره ای متناسب با این ذوق و البته تغییر سنت ها و دیدگاههای پته دوزان طرح های آنها هم تغییراتی داشته و به مرور زیباتر و جذاب تر شده اند و این طراحی ها نشانگر قدمت هنر در سرزمین ایران به خصوص در کرمان است. طراحی و نقش و نگار زدن برای سلسله دوزی جایگاه ویژه ای در هنر ایران داشته و البته وسیله ای برای کسب معاش هم و محسوب می شده است.

 

 

 

 

 

 

 

 تبليغات در ياد بگير دات كام | سفارش تبليغ | آگهي ها