|
استقلال كودك
حس اضطراب
جدايي از والدين در روند رشد كودك طبيعي است. زماني كه كودكان بخشي از روز را
با كودكان ديگر يا با افراد ديگري مثل دوست، فاميل يا پرستار كودك سپري مي
كنند، اگر به رفتار
آنها توجه كنيد بعد از گذشت دقايق و ساعاتي متوجه حس تعلق كودك بر والدين خود، مي
شويد.
از 2 سالگي به بعد كه مادر براي نگهداري از فرزند خود
به پرستار كودك يا مهد كودك نياز پيدا مي كند، حتي زماني كه مادر در منزل است
و براي آماده سازي نهار يا تماشاي تلويزيون از ديد كودك كنار مي رود حس
اضطراب از جدايي در كودك ايجاد استرس مي كند.
هر ساله ميليون ها والديني كه در بيرون منزل كار مي
كنند و در خانه بچه كوچك دارند، در هنگام خروج از خانه با صحنه هايي مانند
گريه و زاري و بي قراري كودك مواجه مي شوند و دوست ندارند بدون مادر يا
پدر در منزل بمانند. البته گريه اغلب بچه ها بعد از 5 دقيقه دوري از والدين
قطع مي شود ولي همين صحنه جدايي از نظر والدين جهنمي است و در اين باره
واقعاً احساس گناه مي كنند.
علت اضطراب از جدايي به طور قطعي مشخص نيست، اما
راههايي براي تغيير اين شرايط و به حداقل رساندن استرس و ناراحتي وجود دارد.
برخي بچه ها از اين كه با شادي و خنده، سينه خيز روي زمين دنبالشان كرده و
بچرخند و در طرف ديگر مادرشان را ببينند لذت مي برند و به اين روش مادر مي
تواند با دور شدن از منطقه ديد كودك، منزل را ترك كند و بقيه بازي توسط
پرستار كودك دنبال شود. اما برخي از بچه ها سمتي
كه والدين هستند را رها نمي كنند.
برخي بچه ها به محيط اقوام و خويشان عادت مي كنند، اجباراً نزد شخص ديگري غير از
والدين و با شرايط جديد عادت مي كنند. در واقع كودكي كه بيشتر در جمع حضور
دارد
مشكلات اضطراب از جدايي كمتري دارد.
والديني كه براي رفتن بچه ها به تختخواب يا
گهواره خودشان مصر هستند، به اهميت استقلال كودك در آرام كردن خود پي برده
اند. (البته زماني كه گرسنه نباشد، خيس نكرده باشد يا دچار درد دندان در
آوردن نباشد.) بچه ها مي توانند بدون ترس يا عصبانيتي تنها باشند. شما مي
توانيد به روشهاي خود تسكيني كودكان خود گوش دهيد مثل آواز خواندن يا آهسته
سخن زمزمه كردن، بنابراين خود را در تنهايي اتاق يا تختخواب شان سرگرم مي
كنند. اين تنهايي پايه و اساس استقلال اوليه را بنا مي كند كه كودك را از
اينكه كاملاً متكي به حضور والدين باشد، حفظ مي كند.
برخي بچه ها ناگزير دچار اضطراب از جدايي مي شوند.
آنها در نبود والدين به دلايلي همچون فوت، متاركه، طلاق، گريه مي كنند و
فقدانشان را حس مي كنند. احساس ناامني از جانب خود والدين اضطراب از جدايي را
ايجاد مي كند!
براي به حداقل رساندن اضطراب از جدايي بچه ها اين 5
مرحله را بخوانيد و تا رسيدن به استقلال كودك به آن عمل كنيد:
1ــ كودك را در همان مراحل اوليه زندگي، اجتماعي بار
آوريد. بازيهاي مدت دار زيادي با او انجام دهيد. اگر حوصله بازي و سرگرمي با
كودكان را نداريد همراه پرستار كودك يا مادربزرگ يا هر زن مورد اعتماد ديگر،
او را هر چند وقت براي نهار و بازي و گردش به بيرون از منزل بفرستيد.
2ــ كودك را تشويق كنيد و اجازه دهيد با خانواده،
دوستان و همسايه ها رفت و آمد داشته باشد.
3ــ اتاق امني براي كودك مهيا كنيد و اجازه دهيد در
اتاق خود سينه خيز رود، بازي كند و كتاب بخواند، به بيرون منزل براي پياده
روي رفته دوباره نزد شما بازگردد به او بگوييد كه شما در همين دور و بر هستيد
حتي اگر امكان دارد آناً در دسترس كودك نباشيد.
4ــ اجازه ندهيد دلواپسي و اضطراب شما در جدايي از
كودك به او اثر كند چرا كه او براي رشد و نمو خود نياز به استقلال دارد.
5ــ بگذاريد كودك خودش غذا بخورد والدين براي خواب
نيمروز بايستي كودك را بخوابانند، سپس جاي خواب او را تغيير دهيد. هر چه كودك
در بين افراد خانواده و فاميل خصوصاً اقوام مادري بيشتر باشد اضطراب از جدايي
او كمتر مي شود.
سميه مظفري
مطالب مرتبط:
|