علم را بجوئيد اگر به فرورفتن در قعر
درياها و شكافتن دلها و سينه ها باشد. بحارالانوار، ج78، ص277
سخت ترين عذاب در قيامت براي عالمي است
كه از علم خود هيچ سودي نبرد. بحارالانوار ج2، ص34ـ36 و 37 و 38
امام صادق«ع» از پدرانش روايت كرده كه
مردي نزد (رسول خدا) آمده گفت: اي رسول خدا علم چيست؟ فرمود: دم بستن و دل
دادن به سخن استاد، پرسيد: پس از آن چيست؟ فرمود: گوش دادن، گفت: پس از آن
چيست؟ فرمود: حفظ كردن، پرسيد: پس از آن چيست؟ فرمود: عمل كردن و بكار بستن،
گفت: پس از آن چيست اي رسول خدا؟ فرمود: انتشار آن. اصول كافي،
ج1، ص84
هر چيزي را زكاتي است و زكات علم آن است
كه به اهل آن تعليم كنند. عدت الدعي، ص63
كسي كه دنيا را بخواهد براي بي نياز شدن
از مردم و عطوفت و مهرورزي به همسايه، خدا را در حالي ديدار خواهد كرد كه
چهره اش چون ماه شب چهارده باشد. ثواب الاعمال، ص164
ايمان بنده خدا كامل نشود تا چهار خصلت
در او باشد: 1ـ خلقش نيكو باشد. 2ـ نفس خود را سبك شمرد (و به خاطر آن خود را
به گناه دچار نكند). 3ـ زيادي سخنش را نگهدارد. 4ـ زيادي مالش را خارج كند.
بحارالانوار، ج67، ص298
چيزي بر شيطان سنگين تر از صدقه دادن بر
مؤمن نيست، و صدقه پيش از آنكه در دست بنده خدا قرار گيرد در دست خدا قرار
خواهد گرفت. وسايل الشيعه، ج9، ص406
براستي كه فقراي مسلمان در باغهاي بهشت
چهل پاييز پيش از توانگران مسلمان گردش مي كنند، سپس فرمود: من براي تو مثلي
مي زنم، و آن مثل اين است دو كشتي بر گمركچي گذر كنند، گمركچي در يكي نگاه
كند و چيزي در آن نبيند، گويد: آنرا رها كنيد و در ديگري بنگرد و آنرا پر از
بار ببيند، گويد: آنرا نگهداريد. اصول كافي، ج3، ص384
چهار چيز است كه كم آن هم زياد است:
آتش، دشمني، فقر و بيماري. كشف الغمه، ج2، ص202